تکنیک استخراج واحد فولیکولار یا کاشت مو به روش (FUE) که همچنین به نام FIT (Follicular Isolation Technique) شناخته شده است، یکی از جالب‌ترین روش‌های ترمیم موی مدرن است. بر خلاف روش کاشت موی FUT (استریپ سرجری) این روش جای زخم خطی در پشت پوست سر بیمار را به جا نمی‌گذارد. FITیا FUE آزادی بیشتری را برای بیماران متمایل به داشتن موهای کوتاه به همراه دارد و همچنین با یک روش حداقل تهاجمی برای فرایند استخراج ترکیب شده است.
ظهور کاشت مو به روش FIT
روش‌های میکروگرافتینگ برای اولین بار برای ایجاد یک نتیجه دقیق‌تر و طبیعی‌تر مورد استفاده قرار گرفتند. قبل از پیشرفت روش میکروگرافتینگ، متخصصین جراح پیوند مو بخش‌های بزرگی از ناحیه اهدا کننده را استخراج می‌کردند که جای زخم‌های بزرگی را ایجاد می‌کرد و به طور واضح نشان می‌داد که عمل کاشت مو انجام شده است. معرفی روش‌های میکروگرافتینگ یک نقطه عطف واقعی برای متخصصین جراح و همچنین میلیون‌ها نفر از مردان و زنان که از ریزش مو رنج می‌برند، محسوب می‌گردد. امروزه، ترمیم موی مدرن شامل دو روش میکرو گرافیتینگ بسیار پیشرفته می‌شود: کاشت مو به روش‌های FUT و یا FIT. برای درک بهتر این روش‌ها، ابتدا باید بدانیم که چگونه روش میکروگرافت برای اولین بار پیشرفت کرد.
روش FUE
بیهوشی
روش کاشت موی FUE معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود، که در ابتدا در ناحیه اهدا کننده و سپس در منطقه دریافت کننده اعمال می‌گردد.
انتخاب و آماده سازی ناحیه اهدا کننده
به طور معمول، ناحیه پشت و اطراف پوست سر که در آن موهای بیشتری نسبت به طاسی مقاوم هستند، به عنوان ناحیه اهدا کننده برای کاشت مو انتخاب می‌شوند. با این حال، مو از قسمت‌های دیگر بدن نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، اما موی سر به بهترین شکل عمل می‌کند. قبل از جراحی، موی بیمار در ناحیه اهدا کننده کوتاه می‌شود تا متخصص جراح بتواند به طور مطلوب روی پوست سر بیمار و همچنین هر فولیکول اهدا کننده کار کند.
برداشت واحد فولیکولار از ناحیه اهداکننده
در طی استخراج واحد فولیکولار، پیوندهای فردی فولیکولار (گروه‌های طبیعی ۱ تا ۴ مو در پوست سر) به صورت هم زمان با استفاده از یک پانچ کوچک از ناحیه اهداکننده، برداشت می‌شوند. ابتدا، یک پانچ کوچک تیز که معمولاً از ۰٫۷ تا ۱٫۰ میلی متر است، برای برداشتن بافت نرم اطراف واحد فولیکولار استفاده می‌شود. این روند باعث می‌شود که واحد فولیکول در حالی که از بافت نرم اطراف جدا می‌شود، استخراج گردد. هنگامی که بخش فولیکول زیرین از بافت اطراف جدا می‌شود، می‌تواند به طور مستقیم از پوست سر استخراج شود و یک سوراخ کوچک باقی می‌ماند. این فرایند به طور معمول تحت عنوان بلانت دیسکشن نامیده می‌شود. این فرایند تا زمانی که متخصص جراح تعداد کافی از واحدهای فولیکولی را برای ترمیم مو برداشت کند تکرار می‌شود. بیماری که تحت عمل جراحی FUE قرار گرفته است، به طور معمول دارای صدها زخم سفید کوچک که در موهای پشت و پشت سر پنهان شده است، می‌باشد. این زخم‌ها معمولاً قابل مشاهده نیستند، حتی زمانی که موهای بیمار کوتاه می‌شوند. این فرایند می‌تواند ظرف مدت یک یا چند ساعت و در جلسات طولانی انجام شود و حتی ممکن است طی دو روز متوالی انجام شود.
قرار دادن واحد فولیکولی در منطقه گیرنده
متخصص جراح با استفاده از یک ابزار دقیق با سر سوزنی ظریف برش‌هایی را در ناحیه گیرنده (مناطقی که دچار ریزش مو شده‌اند) مطابق الگوی رشد موی طبیعی بیمار ایجاد می‌کند. سپس گرافت های فولیکولی به صورت تک تک در برش‌های ایجاد شده در منطقهٔ گیرنده قرار می‌گیرند که در آن جا فولیکول‌های سالم تولید کنندهٔ مو رشد می‌کنند. قرار دادن این واحدهای فولیکول پایه‌ای به نحوی مناسب برای ایجاد نتایج طبیعی بسیار مهم می‌باشد. واحدهای تک مو در جلو قرار می‌گیرند تا یک خط موی طبیعی را ایجاد کنند و چندین گرافت مو نیز در پشت برای ایجاد تراکم قرار می‌گیرند.
حفاظت از واحدهای فولیکولی
گرافت‌های برداشت شده که بلافاصله پیوند داده نمی‌شوند، به دقت در محلول نگهداری قرار می‌گیرند که معمولاً شامل محلول سالین است. محلول‌های جایگزین نگهداری بافت‌ها ممکن است شامل مواد مغذی، بافرها و آنتی اکسیدان‌ها باشند، یا از یک پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) حاوی عوامل رشد و دارای خواص ترمیم زخم استفاده شود. این محلول‌های نگهداری برای جلوگیری از خشک شدن یا کم آب شدن واحدهای فولیکول که بلافاصله در ناحیه‌های طاس پوست سر قرار نمی‌گیرند استفاده می‌شوند.
طراحی و ایجاد خط مو
سن، ویژگی‌های صورت، تقارن و سبک، پارامترهایی هستند که به هنگام طراحی خط مو به دقت بررسی می‌شوند. واحدهای فولیکولی تک در نواحی گیرندهٔ خط موی سر قرار می‌گیرند تا از رشد موهای طبیعی تقلید کنند. بنابراین مهارت‌های خاص و ادراک زیبایی شناختی توسط پزشک برای طراحی و ایجاد خط موی مناسب و مشابه مشخصات طبیعی بیماران مورد نیاز است.
رشد مو
موهای ترمیم شده به همان شکل موی طبیعی رشد می‌کنند. تقریباً سه ماه بعد از کاشت مو موهای جدید شروع به رشد می‌کنند. در حدود شش ماه، بیمار باید متوجه رشد قابل توجهی در موهای خود شود. موی بیمار (طبیعی و کاشت شده) به طور طبیعی به رشد خود ادامه می‌دهند و نتایج نهایی معمولاً ۱۲ تا ۱۵ ماه پس از عمل جراحی قابل مشاهده است.
مزایای کاشت مو به روش FIT
کمتر تهاجمی
بر خلاف روش FUT، جایی که نوار حاوی یک قطعه فولیکولار از پوست سر برداشته و جدا می‌شود و زخم به وسیله دو لایه بخیه یا تکنیک استاپل بسته می‌شود، در روش FUE گرافت‌ها و بافت اطراف آن به طور جداگانه با یک پانچ ۰٫۷ تا ۱ میلی منری استخراج می‌شوند. بنابراین، هیچ بخیه‌ای برای بستن زخم پس از استخراج واحد نیاز نیست. به همین دلیل بسیاری افراد روش FUE را کمتر از FUT تهاجمی می‌بینند و احساس می‌کنند این یک شاخص و ویژگی متمایز است.
کاهش جای زخم و قابلیت کوتاه کردن مو
علاوه بر داشتن یک ماهیت کمتر تهاجمی، روش FUE نیز موجب ایجاد جای زخم خطی همزمان با کاشت واحد فولیکولار نمی‌گردد. روش FUT همیشه یک زخم نازک و خطی را در ناحیه‌های گیجگاهی (بالای گوش) و اوسیپیتال (پشت سر) پوست سر ایجاد می‌کند. علاوه بر این، برخی از ویژگی‌های فیزیولوژی بیمار یا فعالیت‌های پس از عمل می‌تواند کشش غیر ضروری و بهبودی ضعیف در محل زخم FUT را ایجاد کند. اغلب این تروما و افزایش تنش باعث ایجاد یک زخم بزرگتر و عریض‌تر در ناحیهٔ اهدا کننده می‌شود. علیرغم مقداری هایپ در این روش، FUE یک روش بدون جای زخم نیست و یک سری از زخم‌های کوچک دایره‌ای شکل در منطقه اهدا کننده را باقی خواهد گذاشت. هنگامی که این روش به درستی انجام می‌شود، این نقاط دایره‌ای شکل کوچک اغلب غیر قابل مشاهده هستند که موجب می‌شود تا فرد بیمار بدون جای زخم قابل توجهی قادر به داشتن یک مدل موی کوتاه باشد.
بهبود سریعتر و کاهش درد پس از عمل
بسیاری از متخصصین جراح کاشت مو معتقدند که طبیعت کمتر تهاجمی جراحی کاشت موی FUE منجر به بهبودی سریعتر نسبت به روش FUT می‌شود. به علت عدم ایجاد جای زخم، استاپل یا بخیه‌ها و بدون افزایش تنش در ناحیه اهدا کننده در طول بهبودی، FUE به طور کلی درد و ناراحتی کمتری در منطقهٔ اهدا کننده ایجاد می‌کند. بیماران معمولاً بعد از جراحی با روش FUE بهتر می‌خوابند و سریعتر به سر کار و فعالیت روزمره یا فعالیت‌های خود باز می‌گردند. این فعالیت‌ها شامل تمرین‌های شدید و وزنه برداری نیز می‌شوند که برای مدت ۳ ماه پس از عمل جراحی به روش FUT یا استریپ نوار امکان پذیر نیستند.
پتانسیل برای افزایش تأمین ناحیهٔ اهدا کننده و کاشت موی بدن یا BHT
روش FUE استخراج واحدهای فولیکولی از یک منطقه وسیع و متنوع پوست و بدن را امکان پذیر می‌سازد. این روند شامل جمع آوری واحدهای فولیکولی از مناطق مختلف پوست سر، نیپ (ناحیه گردن)، قفسه سینه، ریش، بازو، پاها و سایر نقاط بدن است که در آن موهای اهدا کننده مؤثر وجود دارد. برداشت مو از قسمت‌های دیگر بدن به غیر از پوست سر از طریق روش FUE و سپس انتقال این موها به پوست سر، به عنوان کاشت موی بدن (BHT) نامیده می‌شود. گرچه سیکل موهای بدن متفاوت از موهای پوست سر است و ویژگی‌های اهدا کنندگی خود را حفظ می‌کنند، گاهی اوقات BHT در مراحل ترمیم مفید است و تعداد واحدهای فولیکولی موجود برای کاشت مو را افزایش می‌دهد.
توانایی داشتن واحد فولیکول مطلوب
ترمیم مو به روش FUE این امکان را به پزشکان می‌دهد تا واحدهای فولیکول مطلوب برای کاشت مو را داشته باشند. این روند شامل شناسایی، جداسازی و انتخاب مستقل واحدهای فولیکولی ظریف‌تر و تکی برای مناطق حساس خط موی سر و واحدهای فولیکولی ضخیم‌تر و قوی‌تر برای مناطق دیگر پوست سر است. برعکس، در روش FUT متخصصین جراح محدود به استفاده از واحدهای فولیکولی برداشت شده با استریپ هستند. بنابراین، واحدهای فولیکولی ۲، ۳ و ۴ بزرگتر گاهی تقسیم می‌شوند تا واحدهای اضافی را برای خط مو ایجاد کنند. علاوه بر این، واحدهای فولیکول کوچکتر گاهی اوقات با یکدیگر (اغلب به عنوان کاپلینگ شناخته می‌شوند) به منظور ایجاد یک تراکم اضافی دسته می‌شوند.
روشی بهینه برای موارد کوچک و تخصصی (مثل‌ترمیم ابرو)
از آنجا که جراحی کاشت مو به روش FUE به طور کلی کمتر تهاجمی و خسته کننده تر و وقت گیرتر از روش FUT معمول است، اغلب برای موارد کوچک و تخصصی مناسب است. به عنوان مثال، روش FUE برای بیماران جوان‌تر متقاضی کاشت مو که نیاز به تعداد کمی از پیوندها دارند و نمی‌خواهند یک جای زخم خطی مرتبط با FUT از طریق برداشت استریپ داشته باشند، مناسب است. علاوه بر این، این روش برای موارد تخصصی مانند ترمیم ابرو مناسب است که در آن توانایی استخراج تعداد کمی از گرافت های خاص (به عنوان مثال واحدهای فولیکولی تک) با حداقل جای زخم مورد نیاز است.
برای ترمیم زخم‌های اهدا کننده که قابل از بین بردن نیستند، روشی مفید است
اگر یک بیمار قبلاً تحت درمان FUT قرار داشته و دارای زخم گسترده‌ای در محل اهدا کننده باشد، می‌توان از روش FUE برای انتقال مو به محل زخم برای کمک به استتار آن استفاده کرد.
یک روش جایگزین برای زمانی که پوست سر بیش از حد برای استریپ سفت است
اگر یک بیمار قبلاً یک یا چند روش FUT انجام داده است، ممکن است پوست سر برای برداشتن یک استریپ FUT دیگر میزان کافی از شل بودن را نداشته باشد. در این مورد، یک روش FUE می‌تواند مفید باشد.